W Ebookpoint znajdziesz: Nadchodzi III wojna światowa. Czy Ameryka porzuci Polskę na pastwę Rosji?, autor: Jacek Bartosiak, Piotr Zychowicz, wydawnictwo: Dom Wydawniczy REBIS. Produkt dostepny w formacie: Ebook, audiobook. Pobierz i przeczytaj darmowy fragment. Na rynku znajdziesz wiele książek z zakresu rachunkowości i finansów, co nie ułatwia wyboru tych najbardziej wartościowych. Nasz ranking powinien ci w tym pomóc. Jeśli dopiero zaczynasz przygodę z rachunkowością zacznij od podręczników koncentrujących się na podstawach np. „Wstęp do rachunkowości przedsiębiorstw”. Są po pozycje o tematyce związanej z różnymi wyznaniami, w tym chrześcijaństwem, islamem, judaizmem, buddyzmem czy taoizmem. Wśród bestsellerów nie brakuje ponadto tytułów poświęconych mitologii oraz pierwotnym wierzeniom. Najlepsze książki religijne – bestsellery TOP 100 Szanowni Czytelnicy, proponujemy kolejną książkę w serii „Biblioteczka Myśli Polskiej” – „Roman Dmowski o Rosji i Ukrainie”. Temat na czasie, tym bardziej, że wokół tego problemu narosło sporu mitów, z reguły skrajnych. Ostatnio próbuje się „zaprząc” Dmowskiego do wymogów antyrosyjskiej polityki państwa polskiego, przekonując, że lider Narodowej Demokracji tak Jakie są najlepsze książki o ciąży i macierzyństwie? Sprawdźcie naszą listę książek w tym temacie! Zobacz więcej w rankingu TOP 50: Najlepsze książki o ciąży i macierzyństwie. Najlepsze książki o ciąży dla wszystkich mam. Książki o ciąży i macierzyństwie to doskonałe źródło wiedzy i wsparcia dla przyszłych mam. Książki o Rosji w ostatnich miesiącach często trafiają w ręce polskich czytelników. Świadczą o tym listy bestsellerów księgarń i poszczególnych wydawnictw, a także zestawienia trendów, które publikujemy na lubimyczytać.pl każdego miesiąca. Top książki rozwój osobisty. Z pewnością jest to jedna z obowiązkowych książek, która jest w stanie odmienić życie na lepsze! 2. Potęga podświadomości – Joseph Murphy. Być może często wydaje Ci się, że nie jesteś w stanie czegoś zrobić, choć tak naprawdę to właśnie Ty nakładasz na siebie ograniczenia. O strategii politycznej Rosji za czasów późnego Putina, Demograficzna pamięć Rosji, czyli o możliwości zatrzymania depopulacji, Rosja w poszukiwaniu nowej idei państwowej. Nowoczesny konserwatyzm Aleksieja Millera i próba odbudowy rosyjskiej tradycji narodowej, Czynniki instytucjonalne w historii Rosji – teoria Stefana Hedlunda Luty to miesiąc, w którym redakcja i zespół autorów miesięcznika "Mir Fantastiki" tradycyjnie przygotowuje zestawienia ubiegłorocznych książek, filmów oraz gier, a następnie wybiera najlepszych z najlepszych. Tym razem w kategorii Książka Roku zwyciężył nasz rodak Robert M. Wegner za pierwszy tom opowiadań "Opowieści z meekhańskiego pogranicza". Wegner zadebiutował w 2002 Jacek Komuda to niezwykle płodny pisarz, który umieszcza akcję swoich książek w realiach historycznych. W związku z tym, wielu potencjalnych czytelników zastanawia się w jakiej kolejności czytać jego książki. I tutaj zasada jest prosta. Jeśli chodzi o cykle, które mają w tytułach „tom”, to wówczas sprawa jest prosta. oe8qi. W kranach wódka zamiast wody, na ścianach dywany zamiast tapet, a na ulicach niedźwiedzie – takie bliższe lub dalsze prawdy stereotypy na temat Rosji znamy chyba wszyscy. A jak rzeczywiście wygląda dzisiaj życie w największym państwie świata? Mam dla Was kilka reportaży, które zebrałam w zestawienie: książki o Rosji – współczesność. Kierunek: wschód, ruszamy! Książki o Rosji – współczesność: życie codzienne, kultura i mentalność Barbara Włodarczyk Szalona miłość. Chcę takiego jak Putin (2021) Na pierwszy ogień: nowość ze stycznia 2021. Autorką tego reportażu jest Polka – perspektywa spojrzenia będzie więc pewnie bliższa naszej. Barbara Włodarczyk przygląda się „samemu” Władimirowi Władimirowiczowi Putinowi. Z jednej strony prezydent, głowa państwa, z drugiej: niemal mityczne bóstwo, którego uwielbieniem darzy wielu Rosjan, a w szczególności Rosjanek. Ile elementów wizerunku prezydenta to starannie zaaranżowany PR, a ile jego prawdziwa natura? Nie sposób dojść do prawdy, ale fenomen postaci Putina niewątpliwie jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech współczesnego społeczeństwa rosyjskiego. Jelena Kostiuczenko Przyszło nam tu żyć. Reportaże z Rosji (2019) Kolejna propozycja to spojrzenie „ze środka”: książka młodej rosyjskiej dziennikarki i aktywistki Jeleny Kostiuczenko. W swoim reportażu autorka zabiera nas na ulice Moskwy. Kostiuczenko pisze o życiu ludzi, którzy w jednej z najbogatszych stolic świata walczą o przetrwanie z dnia na dzień. Ich codzienność to bezdomność, bieda, narkotyki, prostytucja i beznadzieja. Są pozostawieni sami sobie: nie mają co liczyć na zainteresowanie władz, pochłoniętych wyścigiem o pieniądze i wpływy. Konstanty Usenko Buszujący w barszczu (2018) Mamy już w zestawieniu reportaże napisane przez Polkę i Rosjankę, teraz czas na perspektywę „pomiędzy”. Konstanty Usenko to muzyk, kompozytor i pisarz polsko-rosyjskiego pochodzenia, znawca rosyjskiej i radzieckiej kultury alternatywnej. Jego książka dotyczy zmian w kontrkulturze, które związane są z przemianami historycznymi: Usenko obserwuje […] okiem doświadczonego muzyka i kompozytora współczesne zjawiska muzyczne, w szczególności osiedlowy rap i jego przesłanie. Opisuje kulturę i dziedzictwo kultury punk i nowej fali czasów pierestrojki. Pokazuje kolorową mozaikę nawiązań do tradycji awangardy początku XX wieku czy radzieckiej fantastyki. Mówi o analogowej elektronice czasów podboju kosmosu, o syberyjskim szamanizmie i szemranej „błatnej” kulturze. ~fragment opisu od wydawcy Jacek Matecki Co wy, …, wiecie o Rosji?! (2016) Bez cenzury i bez trzymanki: ostra jazda po Rosji. Jacek Matecki spędził na wschodzie kilka lat, by zebrać materiał do opowieści o kulturze, mentalności i życiu codziennym Rosjan. Autor zajrzał w miejsca, do których raczej nie dotarlibyśmy jako turyści. Odwiedził muzea poświęcone poecie Josifowi Brodskiemu, mnisią pustelnię, a także… Białego Łabędzia, czyli rosyjski Sing-Sing: więzienie dla najcięższych przestępców, skazanych na dożywocie. Książki o Rosji – współczesność: piękno dzikiej przyrody Andrzej Piotrowski Gdzie narozrabiał kruk. Wyspiarski świat Sachalina i Kurylów (2021) Zestawienie zamyka książka poświęcona odległym „zakamarkom” Rosji: terenom niczym nieskażonej, pięknej, dzikiej przyrody. W swoim reportażu Andrzej Piotrowski zabiera nas na Sachalin i Wyspy Kurylskie. To miejsca, w których diabeł mówi dobranoc, ale które jednocześnie zachwycają swoim naturalnym bogactwem: Archipelagi bezludnych wysp, kilometry plaż, na których nie znajdziemy śladu ludzkiej stopy, rzeki pełne ryb, rzadko odwiedzane pasma górskie i olbrzymie przestrzenie porośnięte tajgą. A brunatne niedźwiedzie, amurskie tygrysy, koty bez ogona, kłębowiska łososi na tarle, ponad metrowe amonity, wiśniowe bursztyny, wulkany błotne, tunele lawowe – to tylko niektóre z tamtejszych cudów. ~ fragment opisu od wydawcy Zestawienie: książki o Rosji – współczesność Które tytuły szczególnie Was zainteresowały? A może mieliście okazje przeczytać już którąś z wymienionych książek? Zapraszam do dyskusji w komentarzach! Na koniec zostawiam Wam link do pierwszej części zestawienia książek o Rosji. Znajdziecie w niej literaturę faktu, poświęconą głównie historii Rosji w XX wieku, ale nie tylko. Zajrzyjcie tutaj: Zestawienie: książki o Rosji – historia >> Zobacz także: Zestawienie: książki o Rosji – historia Krwawe pozdrowienia z Rosji – jak Putin eliminuje przeciwników Jaskółki z Czarnobyla – recenzja książki Morgana Audica Dlaczego przegramy wojnę z Rosją – recenzja książki Zmobilizowani rankingiem Wioli Starczewskiej, postanowiliśmy odsłonić rąbka tajemnicy i zdradzić, kim się inspirujemy i kogo czytamy. Jako że podróżujemy głównie na wschód na pierwszy ogień poszły nasze ulubione książki o Rosji, Ukrainie i innych republikach byłego ZSRR. Jeżeli świąteczne obżarstwo wciąż nie pozwala wam ruszyć się z foteli, polecamy sięgnąć po jedną z recenzowanych przez nas książek i wyruszyć chociażby myślami. Matrioszka Rosja i Jastrząb (M. Jastrzębski). Po opiniach znajdujących się na skrzydełkach okładki spodziewałem się zbioru soczystych reportaży w stylu Jacka Hugo-Badera, a otrzymałem ich dokładne przeciwieństwo. Brakuje tutaj niesamowitych przygód, postaci i zbiegów okoliczności, które przytrafiają się w podróżach na wschód reporterowi „Gazety Wyborczej” – zamiast tego otrzymujemy skrupulatny opis rosyjskiej rzeczywistości z garścią odwołań do historii i kultury tego kraju. Dziwi to tym bardziej, że książki o Rosji trudno pisać „na trzeźwo”, nie racząc czytelnika od czasu do czasu szklaneczką czegoś mocniejszego wypitą z jednym z rozmówców. Ze względu na brak reporterskiego „mięsa”, suchą narrację (choć dialogi są często wplatane, rzadko kiedy możemy identyfikować się z rozmówcami i ich problemami) i nijaki styl, nie jest to książka, którą połyka się w weekend. Za to jako lektura autobusowa (jeżeli mamy daleko do pracy) czy towarzysząca (czytaniu innej książki) sprawdzi się całkiem nieźle. Swoją drogą, zwyczajne wertowanie książki jest czystą przyjemnością – okładka z przyjemnym w dotyku liternictwem, dobrze dobrana czcionka i strony otwierające poszczególne rozdziały, które są opatrzone rysunkami, a także zawierają spis treści danej części. Przydałaby się za to większa interlinia i rozbicie niektórych części tekstu na więcej akapitów. Ocena: 3/5 Zobacz recenzje na Ukraiński palimpsest (O. Zabużko w rozmowie z I. Chruślińską). Wywiad-rzeka z najbardziej rozpoznawalną ukraińską pisarką Oksaną Zabużko sprawdza się zarówno, jako wykład XX-wiecznej historii Ukrainy czy ukraińskiego literaturoznawstwa, jak i jako preludium do zgłębienia twórczości autorki „Badań terenowych nad ukraińskim seksem”. Ba, „Ukraiński palimpsest” wydaje się być niezbędną lekturą dla wszystkich tych, którzy cenią sobie jej pióro – ukraińska pisarka opowiada, jak jej książki były przyjmowane i interpretowane w kraju, co pozwala umiejscowić jej twórczość w społeczno-kulturowym kontekście i zrozumieć, dlaczego podejmowała takie, a nie inne tematy. W trakcie lektury łatwo zauważyć, że Oksana Zabużko jest kobietą o wysokiej erudycji i niesamowicie szerokich horyzontach literackich. Polski wydawca „Ukraińskiego palimpsestu” postarał się o bogate przypisy, które pozwalają nadążać za jej tokiem myślenia, a przy tym stanowią furtkę do dalszych poszukiwań i rozważań. Ocena: 4,5/5 Zobacz recenzje na Biała gorączka (J. Hugo-Bader). Niektóre osoby zarzucają Jackowi Hugo-Baderowi koloryzowanie i przeinaczanie faktów, jednak nie można mu odmówić reporterskiego drygu. On po prostu wie, jak pisać książki o Rosji. Ze swoich podróży na wschód reporter „Gazety Wyborczej” wyciąga tylko najbardziej niesamowite historie i najdziwniejsze postaci, a opisuje je w taki sposób, że każdy, kto kiedykolwiek zawitał na wschód poczuje się, jakby tam właśnie powrócił. Z jednej strony zaburza to rzeczywisty obraz regionów, które opisuje – wszak zamiast na codzienności skupia się na odstępstwach od niej, lub w najlepszym przypadku na jej najbardziej groteskowych aspektach. Z drugiej strony – jego uwielbienie dla (post)radzieckiej stereotypowości: pustkowi i mrozów Syberii, pijackich rozmów, dymu tanich papierosów, słowiańskiej gościnności i niepisanych zasad życia (oraz przetrwania) w Rosji jest tak szczere i ujmujące, że najzwyczajniej w świecie kupuję je. Szczególnie w formie audiobooka, którego czyta sam autor. Próbkę reporterskiego i lektorskiego warsztatu Jacka Hugo-Badera można znaleźć w dwuczęściowym telewizyjnym reportażu „Korespondent z Polszy”. Ocena: 4/5 Zobacz recenzje na W gazetach tego nie napiszą (T. Prochaśko). Krótki, niewiele ponad stustronicowy esej, punktujący najbardziej bolesne miejsca ukraińskiego społeczeństwa. Autor, z wykształcenia botanik, chętnie używa metafor, które pozornie zmiękczają przekaz, ale towarzyszą im jednoznaczne diagnozy i bezpośrednie oskarżenia pod adresem władzy i społeczeństwa. Co prawda pytany przeze mnie podczas spotkania autorskiego Taras Prochaśko, przyznał, że niekiedy stawiał zbyt odważne tezy po to, aby wzmocnić przekaz, a nie oddać rzeczywistość w skali 1:1, ale nawet jeżeli przecedzimy jego tekst przez sito krytycyzmu wyłania nam się dość ponury obraz Ukrainy. W książce brakuje jakichkolwiek akcji, bohaterów, a nawet przewodniej myśli – jest ona zapisem strumienia świadomości autora, który kawałek po kawałku odsłania przed nami otaczającą go rzeczywistość. Myślotok Tarasa Prochaśko jest przy tym oczyszczony ze zbędnych epitetów i anegdot, dzięki czemu lektura jest czystą przyjemnością. Ocena: 5/5 Zobacz recenzje na Barszcz ukraiński (P. Pogorzelski). Książka cierpi na te same przypadłości, co „Matrioszka Rosja i Jastrząb” (sucha narracja i przeencyklopedyzowanie tekstu), dlatego można ją oceniać jedynie pod względem wartości merytorycznej, a nie literackiej. Trzeba jednak oddać, że doświadczenia autora i obszerny research czynią z „Barszczu ukraińskiego” lekturę wartą zachodu wschodu, tym bardziej, że Ukraina wciąż jest dla nas, Polaków, niezrozumiała. Reportaż został wzbogacony o kilka wywiadów, które zamykają poszczególne rozdziały poświęcone innym wycinkom codziennego życia naszych wschodnich sąsiadów – nie tylko są one ciekawe, ale tchną nieco ducha w dość asekurancką formę i styl reszty książki. Odnoszę wrażenie, że narracja Piotra Pogorzelskiego jest bardziej angażująca niż Macieja Jastrzębskiego, chociaż rozdział poświęcony oligarchom trąci artykułem z Wikipedii. Ocena: 3,5/5 Zobacz recenzje na Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli tajna historia Słowian (Z. Szczerek). Powiew świeżości w polskim reportażu. Włóczęgowskie wyjazdy na Ukrainę stały się dla autora przyczynkiem do stworzenia na poły fikcyjnych, na poły prawdziwych reportaży, które elektryzują stylem i akcją – siarczystym językiem, bezpardonowym znieczulaniem narratora i czytelnika, niekiedy gawędziarskim, a kiedy indziej kac-refleksyjnym tonem. Próbkę umiejętności Ziemowita Szczerka można znaleźć w „Polityce” (reportaż „Rosyjski koniec Łotwy” poświęcony Łatgalii). Zwięzła, ale naładowana celnymi spostrzeżeniami forma sprawia, że do spółki z „W gazetach tego nie napiszą” jest to mój faworyt wśród książek traktujących o Ukrainie, a wraz z „Planetą Kaukaz” o byłych republikach radzieckich w ogóle. Ocena: 5/5 Zobacz recenzje na Planeta Kaukaz (W. Górecki). Zbiór kilkunastu reportaży poświęconych krainom Kaukazu Północnego, dzisiaj wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Wojciech Górecki łączy umiłowanie dla osobliwych postaci z reporterską rzetelnością, dzięki czemu otrzymujemy reportaż i porywający, i wiarygodny. Choć nie daje nam on całościowego obrazu skomplikowanych zależności rządzących kaukaskimi republikami (książka liczy niewiele ponad dwieście stron), stanowi doskonały wstęp do dalszego zgłębiania historii tego regionu. Autorowi udało się uchwycić romantycznego Kaukazu i jego mieszkańców, a także zakląć cząsteczkę magii we własnej prozie. Najnowsze wydanie w porównaniu z pierwszym z 2002 roku zawiera dodatkowo trzynaście dwu-, trzystronowych notatek, które, z przykrością stwierdzam, są w większości pulpą zwiększającą tylko objętość książki. Ocena: 4,5/5 Zobacz recenzje na Imperium (R. Kapuściński). Książka, która miała być opus magnum wieńczącym karierę wybitnego poety i reportażysty, ale która, jak żadna inna, drażni powierzchownością spostrzeżeń i refleksji. Fragmenty poświęcone Górskiemu Karabachowi (w którym autor spędził zaledwie jeden dzień!), Turkmenistanowi czy Kirgizji nadają się bardziej na prologi osobnych książek, niż na składowe reportażu aspirującego do literackiej monografii. Z drugiej strony sam autor przyznał, że dopiero w miarę pisania „Imperium” zaczął zdawać sobie sprawę z niemożności objęcia jedną obwolutą tak rozległego i wielokulturowego państwa, jakim było ZSRR. Irytująca jest również właściwa Ryszardowi Kapuścińskiemu maniera podkreślania trudów podróży – obskurnych hoteli, podłej pogody czy trapiących chorób – kiedy z perspektywy autostopowicza i biwakowicza wydają się one całkiem komfortowe. Dzisiaj „Imperium” warto przeczytać dla dwóch rzeczy – prostego, a przy tym poetyckiego języka oraz dla rozdziałów poświęconych Workucie i Irkuckowi. Do dzisiaj pamiętam sugestywne opisy syberyjskich mgieł, tak gęstych, że sylwetki spacerujących ludzi pozostawiały wydrążone korytarze. Ocena: 2,5/5 (w kategorii reportaż) i 4/5 (w kategorii esej podróżniczy) Zobacz recenzje na Dobranoc, panie Lenin (T. Terzani) i Zwrotnik Ukraina (red. J. Andruchowycz). Książki oczekują w kolejce do przeczytania, ale z rekomendacji znajomych i po lekturze kilku recenzji, spodziewam się, że wkrótce zamkną moją dziesiątkę najlepszych książek o byłych republikach ZSRR. Na uwagę zasługują również zbierające niezłe oceny komiksowe Dzienniki ukraińskie oraz Dzienniki rosyjskie włoskiego artysty Igorta. środa, 6 kwietnia 2022 Ruch na stronie większy o kilkaset procent Od 24 lutego, czyli od wybuchu wojny w Ukrainie, do 31 marca w top 10 sprzedaży Empiku znalazły się cztery tytuły związane z obecną sytuacją. Jak wskazuje Empik, nagły i istotny wzrost zainteresowania książkami o Rosji i – szerzej – o stosunkach międzynarodowych potwierdzają także dane dotyczące ruchu na stronie Liczba odsłon wybranych tytułów wzrosła o nawet kilkaset procent w stosunku do miesiąca poprzedzającego wybuch wojny. Aktualnie jednym z największych bestsellerów w Empiku jest biografia „Wowa, Wołodia, Władimir. Tajemnice Rosji Putina” Krystyny Kurczab-Redlich, która swoją premierę miała w 2016 roku. Książka „Nadchodzi III wojna światowa” Piotra Zychowicza napisana wspólnie z Jackiem Bartosiakiem w ciągu ostatniego miesiąca zanotowała największą liczbę odsłon na wyprzedzając nawet największe hity literatury popularnej. Dużym zainteresowaniem wśród klientów Empiku cieszy się również nowość od Catherine Belton – „Ludzie Putina. Jak KGB odzyskało Rosję i zwróciło się przeciwko Zachodowi”. Wśród innych książek, po które sięgają osoby poszukujące pogłębionych informacji o Rosji i Ukrainie, Empik wymienia także „Krwawe pozdrowienia z Rosji. Jak Władimir Putin eliminuje swoich przeciwników” Heidi Blake czy zbiór esejów „Planeta Piołun” Oksany Zabużko. Kilka miesięcy po premierze na listę bestsellerów powróciła ponadto książka „48 praw władzy” Roberta Greene’a o technikach podporządkowania sobie otoczenia, stosowanych przez władców i dyktatorów. Stronę produktu na internauci odwiedzali 10 razy częściej niż przez cały miesiąc przed wybuchem wojny. Obecnie cały pierwszy nakład pozycji się wyprzedał, a zainteresowani czytelnicy muszą poczekać na wznowienie zaplanowane na końcówkę kwietnia. Do oferty Empiku powróciły też wznowienia, np. „Nadchodzi zima” Garriego Kasparowa z 2016 roku czy „Putin. Człowiek bez twarzy” Mashy Gessen sprzed 10 lat. – Inwazja Rosji na Ukrainę, panująca okrutna wojna i napływ uchodźców do Polski to wydarzenia niemające precedensu w naszej współczesności. Medialny obraz, a zapewne stan faktyczny tej wojny, wskazuje na Putina jako głównego demiurga tego, co się dzieje. Oczywiste jest, że nie tylko osoby czytające systematycznie, ale nawet te robiące to rzadko, poszukują szerszej historii, która by opowiadała o Putinie – postaci, która decyduje o życiu i śmierci tylu ludzi. W sposób nieuchronny wszyscy o nim myślimy, a nasze przerażenie tym, co się dzieje i poczucie zagrożenia rodzą szereg pytań, na które krótka nota internetowa nie daje wystarczających odpowiedzi – komentuje dr Zofia Zasacka z Instytutu Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej. – Choć polscy czytelnicy od lat preferują beletrystykę – przede wszystkim kryminały i powieści obyczajowe – obserwujemy, że coraz częściej poszukują w książkach odpowiedzi na przeróżne, nurtujące ich pytania. W ubiegłym roku wyraźnie urosła kategoria “Rozwój osobisty” – szersze trendy mindfulness czy zainteresowania psychologią przeniknęły do rynku książki. Teraz Polacy sięgają po literaturę faktu, aby lepiej zrozumieć tło aktualnych wydarzeń. Można wysnuć wniosek, że wciąż pokładają zaufanie w książkach jako źródle pogłębionej wiedzy – komentuje Michał Tomaniak, Dyrektor Działu Książka w Empiku.